Szabla kawaleryjska typu Blücher MP/AH/129  

Kategoria: Broń i uzbrojenie / Broń biała i uzbrojenie pasywne

Jest to typ szabli używanej przez konne oddziały pruskie. W XIX wieku wszystkie europejskie armie miały w swoich szeregach uzbrojone w szable oddziały konne. Tradycje używania szabli w konnicy sięgają już starożytności. Na terenach Europy szable pojawiły się w większej ilości wraz z wielką wędrówką ludów w V wieku. Przez kolejne wieki nie była to broń zbyt popularna. Częściej używano jej na wschodzie kontynentu. Znane są przykłady zachowanych w pochówkach egzemplarzy szabli ruskich z okresu od X wieku. Po niszczycielskich najazdach tatarskich, które miały miejsce w XIII wieku, szable spopularyzowały się na Rusi i na Węgrzech (Nizina Panońska generalnie była pod silnym wpływem przyniesionej ze wschodu kultury koczowniczej, w której szable były cenione). Tatarzy osiedlili się bowiem na wschodzie kontynentu na stałe i przez kolejne stulecia z ich sztuki wojskowej Europejczycy czerpali pełnymi garściami. Zapożyczyli także sposoby walki ich lekkozbrojnej konnicy wyposażając swoje oddziały w szable i łuki refleksyjne.

Opracowanie: Michał Smoliński

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym obiekcie lub poinformować pracowników Muzeum o ważnym fakcie?
Napisz do nas. Wyślij wiadomość na temat tego obiektu.

• Poprzedni eksponat
• Następny eksponat