Pruska szabla piechoty z 1715 r. MP/AH/109  

Kategoria: Broń i uzbrojenie / Broń biała i uzbrojenie pasywne

Szable piechoty były prostą bronią doskonale nadającą się dla żołnierzy, którzy musieli zostać przygotowani do służby podczas możliwie krótkiego czasu szkolenia. System cięć i zasłon był bardzo prosty i składał się zazwyczaj z kilkunastu ruchów, które stosunkowo łatwo było opanować w stopniu wystarczającym do walki na polu bitwy. Specyficzny kształt sztychu tego modelu szabli umożliwia zadawanie skutecznych pchnięć w sposób intuicyjny (przy mocniej zagiętych głowniach i bardziej typowych kształtach sztychu jest to trudniejsze dla  słabo wyszkolonego użytkownika).

Głownia posiada płytkie zbrocze, które znajduje się przy tępej krawędzi i nie jest dociągnięte do rękojeści. Rękojeść wykonano z mosiądzu. Głowica ozdobiona jest krzyżem. Głownię wykonano ze stali i ozdobiono grawerunkiem przedstawiającym koronę królewską oraz monogram elektora brandenburskiego i króla w Prusach Fryderyka Wilhelma Hohenzollerna. Był on drugim pruskim królem. Zreformował armię, w której wprowadził żelazną dyscyplinę. Jego rządy doprowadziły do rozwinięcia się słynnego pruskiego militaryzmu – utworzył nowy zawodowy korpus oficerski, udoskonalił system szkolenia wojska oraz wprowadził nowe umundurowanie i uzbrojenie dla żołnierzy.

Opracował: Michał Smoliński

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym obiekcie lub poinformować pracowników Muzeum o ważnym fakcie?
Napisz do nas. Wyślij wiadomość na temat tego obiektu.

• Poprzedni eksponat
• Następny eksponat