Szabla niemiecka bez rękojeści MP/AH/169  

Kategoria: Broń i uzbrojenie / Broń biała i uzbrojenie pasywne

Posiada ona bardzo szerokie zbrocze poprowadzone przez niemal całą jej długość i dość mocną krzywiznę głowni dostosowaną do cięć. Długość głowni wraz z trzpieniem to 94 centymetry. W najszerszym miejscu głownia ma 3,5 centymetra, a jej grubość dochodzi nawet do 1 centymetra.

Krzywizna szabli pozwala na zadawanie skutecznych cięć. Przeciągając krzywą głownią po zadaniu ciosu wykonywało się ruch krojący, który doskonale sprawdzał się przeciw nieopancerzonym żołnierzom ubranym jedynie w mundury.

Wzrost popularności szabli w Europie, a zwłaszcza w Europie wschodniej wynikał między innymi z prostoty tej broni i łatwości opanowania podstawowych technik walki. Fechtunek za pomocą szabli nie jest bowiem zbyt skomplikowany, zwłaszcza w porównaniu z rozbudowanymi szkołami walki mieczem. Szable dobrze sprawdzały się przeciw lekkozbrojnym przeciwnikom. Spadek liczby zbroi używanych na europejskich polach bitew powodował więc, że stawała się ona bronią praktyczniejszą niż w czasach gdy znaczna część wojowników była solidnie opancerzona.

Opracowanie: Michał Smoliński

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym obiekcie lub poinformować pracowników Muzeum o ważnym fakcie?
Napisz do nas. Wyślij wiadomość na temat tego obiektu.

• Poprzedni eksponat
• Następny eksponat