Tabar (tabarzin), topór indoperski z XVII/XVIII w. MP/AH/72  

Kategoria: Broń i uzbrojenie / Broń biała i uzbrojenie pasywne

Topory były bardzo popularną bronią w indoperskich arsenałach. Pozwalały na zadawanie silnych ciosów, dużo groźniejszych dla opancerzonych przeciwników niż cięcia tradycyjną szablą – talwarem. Nie wymagały też dużych umiejętności technicznych od wojownika. Ten egzemplarz posiada długą krawędź tnącą, która pozwala nie tylko na wykonywanie mocnych ciosów, lecz także na cięcia, które były skuteczne przeciw nieopancerzonym wojownikom.

Tabar był często wykorzystywany w walce przez ciężką konnicę, która zadawała skuteczne ciosy nawet ciężko opancerzonej piechocie. Zadane od góry w hełm uderzenie ciężkim żeleźcem nie musiało wcale uszkadzać stalowego dzwonu hełmu. Nie było to jednak potrzebne, gdyż energia jaką miał taki cios pozwalała na strzaskanie karku piechura, w czym nie mógł pomóc nawet solidny szyszak.

W tym przypadku topór posiada tylko jedno ostrze lecz w użyciu były także dwustronne topory oraz takie, które z drugiej strony posiadały młot lub kolec. Takie rozwiązania pozwalały na zadawanie groźnych uderzeń obiema stronami żeleźca.

Zdobienia topora to wyryty w stali motyw roślinny, który otacza pozłacane wyobrażenie człowieka.

Opracował: Michał Smoliński

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym obiekcie lub poinformować pracowników Muzeum o ważnym fakcie?
Napisz do nas. Wyślij wiadomość na temat tego obiektu.

• Poprzedni eksponat
• Następny eksponat