Francuska strzelba z pierwszej połowy XIX w. MP/AH/117  

Kategoria: Broń i uzbrojenie / Broń palna

Długość całkowita strzelby wynosi 124 centymetry. Posiada ona zamontowany zamek kapiszonowy. Drewniane łoże sięga niemal do samego końca lufy.

Sposób gwintowania luf przechodził przez wieki ewolucję wraz z pojawiającymi się nowymi możliwościami technologicznymi. Najstarsze rozwiązanie, stosowane przez rusznikarzy już w XV i XVI wieku, polegało na wykonaniu w pierwszej kolejności gładkiej lufy o pożądanych parametrach. Następnie używano specjalistycznego narzędzia do wyrycia skręconych rowków na jej wewnętrznej powierzchni. Narzędzie to wytwarzano ze stalowego pręta o kwadratowym przekroju. Musiał on zostać bardzo precyzyjnie skręcony w spiralę. Jego kanty były ostrzone tak, by  przy wprowadzaniu do lufy tworzyły w niej właściwe nacięcia. Najpierw płytkie, następnie coraz głębsze. Tak powstałe rowki rusznikarz wygładzał i otrzymywał broń o większym zasięgu i lepszej celności. Współczesne technologie pozwalają na znacznie szybsze gwintowanie luf, dzięki czemu jest to rozwiązanie powszechne w używanej obecnie broni palnej.

Opracowanie: Michał Smoliński

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym obiekcie lub poinformować pracowników Muzeum o ważnym fakcie?
Napisz do nas. Wyślij wiadomość na temat tego obiektu.

• Poprzedni eksponat
• Następny eksponat