Pruska szpada, przełom XVIII/XIX w. MP/AH/126  

Kategoria: Broń i uzbrojenie / Broń biała i uzbrojenie pasywne

Pochodząca z terenów pruskich szpada wykonana na przełomie XVIII i XIX wieku. Był to końcowy okres częstego wykorzystywania szpad jako wyposażenia armii. W XIX wieku szpad w wojsku używali, już bardziej ze względu na tradycję niż względy praktyczne, oficerowie, wyższej rangi dowódcy oraz członkowie korpusów dyplomatycznych.

Od początku XIX wieku szpada służyła już głównie do walk pojedynkowych, które od wieków nie traciły na popularności. W tej epoce często odbywały się pojedynki honorowe. Odbywały się one wśród przedstawicieli wyższych warstw społecznych, a oficerowie znajdowali się pod szczególnym naciskiem społecznym przez co niemal nie mogli odmówić walki po otrzymaniu wyzwania. Walki pojedynkowe pochłaniały życia wielu istotnych ludzi, choć nie zawsze walczono do śmierci. Według zasad ustalanych przed walką o jej końcu mogło zadecydować zadanie jednej lub dwóch ran lub też upływ określonego czasu.

Długość szpady wynosi 90 cm. Jej rękojeść odlana jest z brązu, trzon częściowo oprawiono brązem, a częściowo owinięto drutem. Głownia posiada szerokie zbrocze i wąskie ostrze. Szpady wyrabiali szpadnicy, którzy wyodrębnili się z cechów mieczników już w XVII stuleciu. Ich cechy przetrwały do końca XIX wieku.

Opracowanie: Michał Smoliński

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym obiekcie lub poinformować pracowników Muzeum o ważnym fakcie?
Napisz do nas. Wyślij wiadomość na temat tego obiektu.

• Poprzedni eksponat
• Następny eksponat