Szabla kawaleryjska typu Blücher MP/AH/130  

Kategoria: Broń i uzbrojenie / Broń biała i uzbrojenie pasywne

Długość całkowita tej szabli to 93 centymetry. Zarówno głownia jak i zamknięta osłona rękojeści wykonane są ze stali. Model tej szabli, choć popularny na kontynencie, został opracowany na wyspach brytyjskich.

XIX wiek był okresem wielkiej popularności szabli jako broni bocznej. I choć był to czas, gdy o losach bitew decydowała broń palna, to jednak szable wciąż nie wychodziły z użycia. Na wschodzie kontynentu wyposażona w szable konnica walczyła jeszcze na polach bitew pod koniec lat trzydziestych (polscy ułani).

Już w średniowiecznej Europie miecze o krzywej głowni były bardzo popularne. Poza oprawą rękojeści w praktyce niewiele różniły się od szabli. Znane są z setek zachowanych do dziś źródeł ikonograficznych – rycin, obrazów, ikon czy fresków. Występują też na rzeźbach i reliefach. Wbrew obiegowym opiniom, spotykanym czasem w literaturze, nie były one wcale bronią typowo plebejską. Często zobaczyć można wizerunki konnych i spieszonych rycerzy w pełnych zbrojach posługujących się właśnie takim typem oręża.

Opracowanie: Michał Smoliński

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym obiekcie lub poinformować pracowników Muzeum o ważnym fakcie?
Napisz do nas. Wyślij wiadomość na temat tego obiektu.

• Poprzedni eksponat
• Następny eksponat