Elementy zbroi z XVII w. MP/AH/179  

Kategoria: Broń i uzbrojenie / Broń biała i uzbrojenie pasywne

Obojczyk wraz z naramiennikami i fragmentem kolczugi z XVII wieku. Tego typu części uzbrojenia ochronnego były używane na większości terenów Europy. Mimo rozwoju broni palnej zbroje płytowe w XVII wieku nadal były popularne. Nosili je zarówno członkowie konnych oddziałów kirasjerów jak i dowódcy (zachowane do dziś są między innymi bogate zbroje słynnego kardynała Armanda Richelieu czy Ludwika XIV).

Kolczugi w Europie środkowo-wschodniej pozostawały w powszechnym użyciu, choćby u towarzyszy pancernych (jedne z konnych oddziałów Rzeczypospolitej). Dla zwiększenia wytrzymałości pancerza kolczego końce każdego ogniwa łączono za pomocą niewielkich nitów lub zgrzewając je ze sobą. Dzięki temu nie mogły one rozgiąć się po uderzeniu. Na Kaukazie i w Afryce północnej kolczugi były popularne jeszcze w XIX wieku.

Naramienniki posiadają ruchomą folgę mocowaną na nitach. Pozwala ona na wygodne uniesienie ręki podczas walki (dwie blachy naramiennika zachodzą jedna na drugą zamiast blokować się o stalowy obojczyk).

Opracowanie: Michał Smoliński

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym obiekcie lub poinformować pracowników Muzeum o ważnym fakcie?
Napisz do nas. Wyślij wiadomość na temat tego obiektu.

• Poprzedni eksponat
• Następny eksponat