Muszkiet MP/AH/115  

Kategoria: Broń i uzbrojenie / Broń palna

Muszkiety są typem gładkolufowej długiej broni palnej ładowanej odprzodowo. Pierwsze poświadczone źródłowo występowanie muszkietu to rok 1512 (wtedy to pojawia się on w dokumencie sporządzonym w Rawennie). Początkowo znajdowały się one na wyposażeniu armii włoskich i hiszpańskich, by z czasem upowszechnić się i w innych krajach. Kaliber muszkietów wahał się zwykle w przedziale od 13 do 25 milimetrów. Celny ostrzał z muszkietów można było prowadzić na dystansie około 50-60 metrów, choć zasięg maksymalny takiej broni to około 300 metrów. W najstarszych typach muszkietów szybkostrzelność wynosiła około jednego strzału na 12 minut.

Ten egzemplarz posiadał zamek kołowy, który nie zachował się do dziś. Jednak pierwsze muszkiety posiadały także zamki lontowe. Późniejsze wersje pochodzące z XIX wieku zaopatrywano już w zamki skałkowe. Posiadały one także gwintowane lufy, które pozwalały zwiększyć ich maksymalny zasięg nawet do 450 metrów. Były one też bardziej szybkostrzelne. Pozwalały na oddanie nawet trzech strzałów w ciągu jednej minuty.

Opracował: Michał Smoliński

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym obiekcie lub poinformować pracowników Muzeum o ważnym fakcie?
Napisz do nas. Wyślij wiadomość na temat tego obiektu.

• Poprzedni eksponat
• Następny eksponat